seni bir kış sabahı karlara uzanmış bir serçe gibi buldum ellerimin arasında.çocuk yüreğimle.hep yalnızdım.ve öyleyim hala.beraber anladık ya işte birbirimizi hiç tanımadan.yalnızlık ve aşk doğuştan gelir.
şimdi kaybolmuş kentimizin kapkara gölgeli ağaçlarının sarıp sarmaladığı caddelerinde kendi içine çekilmiş kuşlar gibi soluyorum geceyi ve sensizliği....
hep olduğu gibi....bitmek için başlar aşklar.ayrıntılarda boğulur anlık tebessümlerin çocuksu anlaşılmazlıkları.
bilgi bilinç yaramıyor aşka üstad.aşkın formülü yok ama var ayrılık diye bir karşılığı.bitmeyen bir soru bu.ararsan boğulacağın cevaplar karşında.ama sormadan yaşanmıyor be gülüm.yalnızlık başlayan ve biten sadece bizle.ceplerimiz paketlerce yalnızlık.kadehlerimizde o.
varoluş nedenimiz aşk ve yalnızlık.yanan bir mektubun sayfaları gibi kül olup üşüyorum artık.yokluğunda çocukluğumu özlüyorum.hiç düşünmeden yaşadığım günleri.bir güvercin kanadında sana koştuğum günleri.
alnıma değen her yaprakta nasıl ürperiyorsa içim seni sevebilmenin ve arayabilmenin onuruyla dolu gözlerim.
Kayıt Tarihi : 23.9.2006 14:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kağan İşçen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/23/yalnizlik-ve-ask-dogustan-gelir-mensur-siir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!