Yalnızlık Üstüne Şiiri - Hüseyin Dingil

O kadar dar ki bu tenha koridor.
Sonuna varmak, tek başına bile zor.
Kilit hayli çok, anahtar hala tek.
Çilingire bir kapı, sana bir çilingir gerek.

Artık yeter, kaldır yassı, demirden mayınları.
Toprağına bir dost ayak bassın.
Olmaz, sevmeyenin tek bir maşuku.
Gelen çoktan gitmiş, sen anlamazsın.

Ne bir daldır, nede derya da sal.
Tutunacak bir ümit, çölde bir yol.
Yalnızlık zor,insan mana da bile boş.
İçkiye kalmış, manasız gezen şu sarhoş.

Kahve kırk yıla, fincan kahveye bedel.
Muhabbet tek olmaz, maksata muhattap sebeb.
Baştan yanlış atımış, bu telve de temel.
Fallarda çıkacak acı söz lazım.