Yalnızlık Silinmez Bir Leke Yüreğimde

“öyle bir girdin ki içime
silemiyor hiç bir sevinç
yitmiyor kazındığın yerde izin
ve bitmiyorsun”

dokunuşlarından arta kalan ayaz
yakılan her günün ardında
yüzüme bulaşan bir is şimdi

sen
arsızca ağzımdan dökülen sözlerin
içine gizlenmiş bir hüzün
lekelenmiş bakışlarda
ruhuma saplanmış hançerin
ucundan damlayan kızıllık

sen
noksan yanımın
doldurulamayan boşluğunda işleyen
sahte dostluğunda yiten
deli yanım
ve boşluğum

ırsız gecelerin içinden süzülen
ve çağlayamayan dilsiz şenliklerimde
zehirlerin içime aktığı
zifiri karanlık sevişmelerin
utanç dolu perişanlığı
…sen

limanlarımın
bir bir yıkıldığı an
ırayan inançların ardındaki
göz yaşlarımla gittikçe büyürken
kal demeyeceğim artık sana
…git/sonsuza

seslerin son çığlığında haykırılamayan
tüm sözleri yüklendim
yürüyorum
itilmiş dileklerin öksüzlüğünde sürünen
saatler boyu bilinmezliğine
lirik direnişlerin tutmayan dizleri üzerinde
edilen yeminler
kaybolurken her yakarış
kabarıyorsun yüreğimde

inine çekilen canavarımın zaferlerinde
biraz daha ölüşlerime
isyan eden cılız başkaldırışlarım
seni hiçliğe hapsediyorum

nankör esintisi eski sevgilerin
…sevmeyişlerin
mazide kopan fırtınaların faydası yok bugüne
eriyor ömür günden güne
…her an…her saniye
zor yaşamak seni bir başına

boranlarda yol alan sandalımın içinde
…kendim ve ben
iliğime kadar işlemiş izlerinde
rıhtımlardan iyice uzak
incinen gözlerimin sönmeye yüz tutan ışığıyla
küçük bir umut
minik bir bekleyiş

ya gidersen
…gidersen
ve gelirse çokluğum
aşk dolu

22.12.2006

Atilla Güler