Yalnızlık Senfonisi Şiiri - Ayşe Karabulut

Son sürat yürürken müphem bakışlarında
Sefil bir dilenciye rastlıyorum
Kirli ellerinde kirli bir mendil
Al dercesine, boynu bükük, utangaç bir edayla
Alıyorum kirli ellerinde kirli mendili
Açıp baktığımda senin imzan
Ve altında kıvranan sancılı bir veda...
Git diyorsun, git!!!
Beni ben olmaktan çıkarırcasına
Söyle şimdi!
Hangi yol beni mutluluğa götürsün şimdi?
Hangi durak beni saklasın yalnızlık senfonilerinden?
Kimin kolları sarıp sarmalasın üşüyen kalbimi?
Hangi gökyüzü gülsün şimdi mavi mavi?
...