Yalnızlık Perdesi Şiiri - Nevzat Kökçak

Kasımda bir yaz güneşi gibiydin manasız,
Girivermiştin gönlüme, habersiz, apansız.
Senin gelişinle içimde birden anlamsız,
Fırtına kopmuştu bende dinmesi imkansız.

İncecik bir filiz gibiydin kırılgan, narin,
Suya hasret bir fidanı andırırdı halin,
Birlikte nisan yağmurunda ıslanıp,serin,
Yeşermişti içimizde sevgi derin derin.

Gökte kuşlar gibi uçmak istiyorum bugün,
Gönlüm sevgiyle coşup, taşmak istiyor bugün,
Nedenini hiç sormayın bende bilmiyorum,
Yalnızlık perdesini artık kapatıyorum...