Kendinliğin kuytusunda nefes kokar yalnızlığın
Tercihinden elbet değil ısırgan otu değerse.
Yolun başındayken daha kararların gönülle
Hayat için affetmek mi? Yalnızlık mı yaşama?
Tevhidini yaşarken affetmekden gül, ala
Alınması zor karar, affın ile ölmek var
Gönlü zengin kararla, huzur için gülmek var.
Kusursuzluk arama, kusursuzluk kendinde
Ona yaman, buna kötü... Anlar dilsiz kalmasın.
Hayat devam ederken affetmeyen, affetmeyen
Kusursuz insan yok, gönlü sevgisiz gezen
Yalnızlaşıp, yalnızlaşıp
Tekliğini sorgulayan
Gece uyku düşü gibi
Yaşıyor mu, uyanık mı
Kime sorsan bilen yok.
Gönül limanında yalnızlığı arasa da
Beden dünyasında yalnızlık çekilmiyor
Yaşama sen kabusu
Yalnızlıklar uyku gibi
Uyuşturur uyandırmaz
Affın ile
Dilsiz lal kalsan da
Muhabbetle yaşama.
Mehmet Tevfik Eltas
Kayıt Tarihi : 18.9.2023 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla selamlarımı sunarım
Yarının boşluğu arasında insan
Kuyudan su umdular, Yusuf'u buldular.
Zaman değilde insan geçiyor gibi.
Evvela hevesi,
Sonra kendisi.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Tebriğimle,Sayın Eltas
Sonsuz selam, sevgi ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (12)