Yalnızlık Kuşağı Şiiri - Ahmet Ağdere

Ah bir bilseniz saçlarım ne kadar yumuşak
uyuyor bahtının altında, mavi denizlerin tahtında
Oysa uzaklardan tıngırtılar geliyor - şak şak
tanışmadan ve dokunmadan tek bir katresine

Sanki cümle alem emrimde kör birer uşak
örüyorlar en güzel sözleri közleriyle birlikte
Kaderimde yalnızlıktan kalma altın bir kuşak
Çekiliyor her gece yorgan niyetine üstüme

Tanrım, nedir bu bıçaktan daha keskin kavşak
En güzel demlerimde durur densizce önümde
Oysa, benim bedenimde yetişir en değerli başak
Ben veririm ekmeğini bütün aşklara ve sevdalara