Yalnızlık İskelesi Şiiri - Sema Yontar

Bu mevsimde burada kimseler olmaz
Rengi değişir hüznün, bozlaşır
Yollara atarım kendimi
Buzdan döşeklere
İçimdekileri hanginiz bilir

Benden önce ulaşır sesim akşamlara
Kızıl hırçın kumullarda
Uzun saçlarından öperim yaşamı
Bir yalnızlık iskelesedir burası
Kimbilir kaç mil ötede sizden

Tüm anılar ıslak, aynalar kırık
Uzaklarda bir gül açar damar damar
Kokusu taa şurama
Hançer gibi saplanır
Mavi sulara bırakırım günü
Denizin koynunda bir gece başlar
Yıldızlar ve ben

Bu saatte burada, kimseler olmaz...