Yalnızlık İskelesi

kaçıyorum günahlarımdan
korkum , yeminim bozulacak
konuşacağım her şeyi
son nefes soruları gibi
hüngür hüngür ağlayacağım
saklanmalıyım belki
kalabalık vapurlara binmeliyim
martı olup uçmalı
rüzgarla kaybolmayı
bulutlarla gitmeyi
ya da
suları hallaçlayan dalgalara
atmalıyım kendimi
kuşlar geçiyor ,
siyah ,gümüş,mavi renkli
denizi yarıyor yaklaşan bir gemi
almıyor iskelede beni
umurumda değil vapurun geçişi
sen yoksun ya benimle
aklım başımdan gidiyor
deniz renginde düşünüyorum seni
sayısızca su bana dokunuyorsun
beşik gibi sallanıp durur kalbim
hayalin yüzlerce martıdan biri
bin bir kez çoğalıyorsun bende …
terk edilmiş gibiyim
ağlayan ruhum
her zaman yalnız
bilmiyorum yeniden bulur mu ?
bir sevgi
sükuna erdirir mi ? beni
unutturur mu ? geçmişimi
döverken rüzgarlar acılı yüzümü
kim ışığını verir ki
kim bana bir bahar yaşatır
yeniden bir mutluluk var mı ki ?

26.11.2020 / Üsküdar