Yalnızlık gibi Şiiri - Murat Zengin

Sağımda yüzlerce adam;
Solumda yüzlerce adam;
Kımıldamaya yer yok.
Daracık bir alan,
Alaca karanlık bir hava,
Ne tam açık,ne tam karanlık,
Omuz oynatmaya yer yok,
Nefes dahi alamam
Ve herkes dostum gibi,
Görünmüyor yüzleri.
Sadece sesler,
Anlamsız yüzlerce cümle.
Yerle gök arasında sıkışmışım.
Ve her yanımda adamlar,
Ama yüzleri yok.
Hava alaca karanlık;
Hepsi dostum gibi;
Ama anlamı yok.
Arkası gece olsa gerek;
Gündüzler artık kaldırılmış.
Gülmediğimi biliyorum;
Ama ağlamıyorum.
Bir gerginlik kokusu var,
Ve kaskatıyım.....
Her yüz bana karanlık;
Her yer kalabalık,
Ama her yanım yalnızlık.
Koskoca vadi;
Sağımda yüzlerce adam;
Solumda yüzlerce adam;
Hava alaca karanlık,
Ardı gece olsa gerek;
Gündüzler kaldırılmış artık.
Her yer kalabalık;
Ama her yanım yalnızlık.
Anlamsız uğultuların gürültüsü;
Tanımadığım dostların arasında,
Tek bir el olsa tutacak,
Bir çift göz olsa,
Bir yüz görsemde;
Sıkışsam yerle gök arasında.
Omuz oynatacak yer yok,
İç içe kalabalık ve yalnızlık,
Herşayin arasında ben,
Kim kim bilmiyorumda;
Ben kimim bana.
Tanımadığım dostlar var yanımda;
Ve bilmediğim bir ben içimde,
Yazık, bu ömrü boşa harcadık,
Her yanımda uçsuz yalnızlık.