Yalnızlık da iki kişiliktir

/her yolculukta fazladan bir koltuk vardır bilinmez..,
o koltukta herkes sevdiğini yanında götürür kimseler görmez/
. . .

--- sen bugün ., “yine bu yıl ada sensiz” mi sanıyorsun canımın içi…

‘ada mavisini seninle yaşamak için çok mu geç kaldım’ diyerek
bir şarkının ilk sözleri gibi ve telaşla oturuyorsun karşıma geçerek…
oysa zamanın ayar tutmaz mevsimleri içinden çıkıp gelen bendim
ben erken gelmiştim istemeyerek.,
üzülme geç kalan sen değildin…
. . ,

--- bak işte martılar ., akşamın örtüsünü çekiyorlar günün üstüne…

suskun ve birer mavi hasret gibi bakarken birbirine gözlerimiz
yağmur başlıyor ., şiir-şiir damlalarla doluyor boş kadehlerimiz…
nasıl da öksüz çığlıklarını ve iyot kokulu kanatlarını topladı martılar
bu cennet bahçesini ikimize bırakıp
birazdan onlar da kaybolacaklar…
. . ,

--- ve az sonra başlar ay ışığında yıldızlarla yakamozların sevişmesi…

gördün mü bak ., senaryoyu nasıl da bizim için yazmış şiir tanrısı
ama yalnız ikimize ve içimize saklayarak bütün yaşadıklarımızı…
yani bu gece buradayız., iskeleden ilk vapur kalkıncaya kadar
ilmek-ilmek masmavi bir mavi öreceğiz
ancak o bitince geri döner martılar…
. . ,

--- ilk vapurun palamarları çözülür birazdan ., iskele babalarından…

sen o şarkının son sözleri gibi yürürken iskeleye ağır adımlarla…
arkandan izleyip gidişini ., plağı yeniden koyuyorum gramofona
o inceden gülümsemenle ne fısıldıyorsan hepsini duyuyorum
ve karşı sahilde beklerken kendi gelişini
sessizce gelip yanına oturuyorum…
. . ,

--- yoksa sen hala ., “yine bu yıl ada sensiz” mi diyorsun canımın içi…

CEVAT ÇEŞTEPE