Büyüdü korkulu zamanlar.
Açılan gül, düşen yıldız büyüdü.
Büyüdü toprağın, suyun, böceğin sükutu.
Dalda yaprağın sarısı büyüdü, kökte susuzluk...
Büyüdü tohumda sancı, karanlıkta gece.
Çocuğun gözlerinde büyüdü uykusuzluk.
Büyüdü yolların tenhalığı, yürekte aşk...
ve yalnızlık çiçek açtı içimizde.
Nurettin ÖzdemirKayıt Tarihi : 10.8.2004 16:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!