Yalnızlık Çekilmiyor Be Erim..

Yokluğunda şair oldum şiirler yazdım
Sevdiğin yemekleri yaptım, bitmiyor..
Albümlerde seni aradım usanmadan her gün
Bir bir
Anılara daldım, oturduğun koltukta..
Hani beraber yürüyüşe çıkardık
Kuğulu parka..
Dün alışveriş sonrası dinleneyim dedim
Gözüm takıldı kaldı gülüştüğümüz banka..
Oturur bakardık göldeki ördeklere,
-Kar yağınca başka oluyor manzarası buranın.. derdin
Bir yağmur ıslatınca sevmezdin..
Beni de kırmazdın..
Yalnızlık çekilmiyor be erim..
Hani çocuklar arasa da iyi haberleri gelse de
Onları bir tek seninle konuşmak beni mutlu eder..
Yalnızlık kötüymüş be erim, kötü..
Hani hep derdik ya, kim önde giderse
Orada da evimizi yapacaktık..
Artık gelmedi mi beni çağırma vaktin..
Çekilmiyor sensizlik, yalnızlık..
Soyduğum portakallar, payın kaldı tabağında
Televizyon kumandası yine senin koltuğunda
Hep durduğu yerde elinin altında..
Ben özledim biliyor musun senli didişmeleri
Bir gün dahi kırmadın beni..
Parkta bile yol kenarı çiçeklerini toplar gelirdin..
-Hanım, bunlar senin için.. derdin..
Şimdi bakıyorum da camdaki menekşelerim bile bir hoş..
Yalnızlık çekilmiyor be erim,
Bir kuşluk vakti ezanlarla çağır beni…

22.03.2012