Yalnızlık bitirdi, seni ve beni
Kurbanda payına, ne düştü dersin
Yarimi toprağa, koyduk bak yeni
Sessizlikten düştü, onu kim görsün
Yine gece oldu, karanlık çöktü
Sesini duyacak, acılar köktü
Verdiği bu sevda, inanın yüktü
Sessizlikten düştü, onu kim görsün
Yıldıza bakarken, kaydı yakında
Gelecek yanıma, olsan farkında
Ölüm emir vermiş, döner çarkında
Sessizlikten düştü, onu kim görsün
Evde benden başka, inan kimse yok
Bu dünyada aklın, pek hesabı yok
Döneceksen dönde, burda kimse yok
Sessizlikten düştü, onu kim görsün
Bahattin Tonbul
13.9.2016
Kayıt Tarihi : 19.10.2016 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yalnızlık elbet biter.......6+5
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!