İnsanın en güzel zamanları hangisidir diye sorarsanız eğer;
Yalnız olduğu ve sustuğu zamanlar derim tartışmasız.
Oysa insan;
Yalnızlık ve sessizlik anında hep bir varlık ve yankı ister etrafında.
Ve bulur da günlerden bir gün!
Yalnızlık kalabalığa,sessizlik gürültülü bir kargaşaya dönüştüğünde ise;
Yürek boş durmaz ve sürüklenip gider o yalancı cümbüşün peşinden.
Sonra terkeder insan o eski huzurlu ve yalnız günlerini hoyratça ve nankörce;
Öyle aldanır ki zamanın adeta akıp gittiği yeni günlerine ve sahiplerine;
Unutur o eski,o huzurlu,o sadık ve o güvenilir yalnızlıklarını.
Eninde sonunda gürültüsü susar yeni günlerin;
Kalabalıklar çekilmiştir köşelerine.
Dönüş yalnızlığadır yine çaresiz.
Belkide en sadık,en şerefli ve en fedakar haliyle bekliyordur yalnızlıklar.
Bir özür bile dilemeden yüzsüzce karışıverir insan yine o eski alışkanlığına.
Bu defa yürektir durulması gereken;
Zamana ihtiyaç vardır biraz tartışmasız!
Onuda yükler omuzlarına sabırla ücralarda bekleyen yalnızlıklarının.
Ve kaçıncı yeminidir bu kendisi bile bilmez.
Sonra o vefalı yalnızlık der ki;
"Ey benim asla terketmeyeceğim ve daima bekleyeceğim İNSAN"!
Beni bırakıp gideceksen;
Seçtiğin kalabalıklar sadece sana ait olsun!
Ben seni her zaman beklerim burada ve asla bensiz bırakmam ama;
Herkesin kalabalıklarından fayda gelmez sana.
Herkese kalabalık olanlar yaralı bırakır seni benim kucağıma.
Beni bırakıp gideceksen;
Yüreğini alt üst eden bir çift göz olmasın tek sebebi gidişinin.
Gözleri bile olmasın gerekirse!
Gerekirse sevme!
Sevilsende yeter!
Belki böyle kendi kalabalığına kavuşabilir,
Sana ait bir nesil ile hayatına devam edebilir,
Beni de AŞK'sız belki ama acısız yüreğinle mutlu edebilirsin.
Şimdi söz ver bana;
Bu son yeminin olsun tekrar bana dönmeyeceğine dair.
Terkedeceksen beni;
Vücudunun değil,yüreğinin peşinde olanlar için terket.
Sonuna kadar güvenebildiklerin ve sadece sana kalabalık olabilecekler için terket.
Sadece sana teslim olanlar için,yokluğunun ihtimalini ölüme eşdeğer tutanlar için terket.
Sevmesende olur inan;
Sevilsende yeter!
Zira; Yalnızlık bazen daha üstündür AŞK'tan!
(22 Temmuz 2013)
Uğur YanıkKayıt Tarihi : 1.12.2014 18:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
* Son Karanlık!
![Uğur Yanık](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/12/01/yalnizlik-bazen-daha-ustundur-ask-tan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!