Yalnızlık alışkanlığı Şiiri - Oya Erzurumlu

Yalnızlık fena alışkanlık yapıyor be arkadaşım, bir kere alışınca her şey kalabalık geliyor artık. Beni bir salın diye bağırasım geliyor bazen. Öyle tuhaf ki tek başıma dinlediğim müzik, gittiğim kafe, okuduğum kitap, içtiğim çay, gece olunca balkonda izlediğim ışıklar, gittiğim deniz kenarı, acayip keyif veriyor be. Bir başka dinleniyorum o zaman, iyi be yalnızlık seviyorum ben. Yalnız başıma şurada gebersem o bile kuru kalabalıktan iyidir. Sessiz sedasız kaldırırlar, yazarlar bir de mezar taşıma "nasıl geldi bilmiyoruz ama sessiz sedasız gitti" efsane olur be.
Seviyorum lan ben yalnızlığı atarlarım, tepemin tası, burnumun diki hepsi benim.