Yalnızlık Şiiri - Bekir Yıldırım

Yalnızlığa yanıyorum yalnız odamda
Kendimi avutuyorum, çaresizim sanki
Sokağa bakıyorum kapalı camda
Hayal bile kuramıyorum, düşünemiyorum.

Bu beyaz yaprak, bakıyorum da ne kadar temiz
Oysa ben onu siyah kalemimle kirletmekteyim
Çaresiz beyaz yaprak kirletme beni diyemez
O dilsiz, o cansız, tek kelime söyleyemez.

Benimle konuşsa yalnızlığımı unuttursa diyorum
Dertleşsek, anlatsa başından geçeni dinlesem
Bende konuşsam onunla yalnızlığımı silsem
Ama imkansız konuşamaz, tek kelime söyleyemez.

Beyaz yaprak, biliyorum, cansızsın, ama dinle beni
Yalnızlığımı sana anlatayım, sessizsin ama duy beni
Kendimi kaybettim sanki kendimi arıyorum
Dertlerim nedir? Bilmeden dertleri sarıyorum.

Aşık olmak nedir? Bilir misin beyaz yaprağım?
Derdim aşk mı? Onu bile bilmiyorum inan ki
Ah! Keşke konuşsan da bana akıl verebilsen
Benim aklım bunu çözmeye yetmiyor sanki.

Tek derdim yalnızlığım olsa gerek, ne dersin?
Çünkü en çok bunu duyuyorum içimde, yalnızlığı.
Nasıl kurtulsam bu illetten? Kırsam parmaklığı,
Özgürce dolaşsam sokaklarda unutsam yalnızlığı.

Beyaz yaprak, artık gözüme pek temiz görünmüyorsun.
Dertlerimle senide kirlettim görüyor musun?
Bilmiyorum beyaz yaprak, beni anlıyor musun?
Yoksa bu yazılar gözyaşların mı? Ağlıyor musun?