Yalnızlık-3 Şiiri - Vildan Altunbaş

Yalnız otururdum sıralarında,
Yalnız dolaşırdım,koridorlarında,
Koca okul gürültüden yıkılırdı,
Bende bir sessizlik vardı,içimde kapı bile gıcırdamazdı.

Nerden başlamalı,
O günden bu güne değişen ne ki annatmalı,
Ben gecenin ortasında,
Yıkılıyor bu kez sokaklar,gecenin ortasında duranı da kim arar.

Bu ozaman ki! yalnızlık olmalı,
Değiştirmiş kimliğini! ,karanlık mı,
Yoksa bardaktaki, içime işleyen sıcak çay mı,
Odanın görünmeyen kısımlarında mı,

Mevsim önemli değil,
Yalnızlık aynı yalnızlık,
İnsan sesleri duyuyorum uzakta,
Yalnızlık konuşuyor, uğultu uğultu kulakta.

Artık bu kaçıncı hüzün bilmem,
Kaçıncı sarılıp,çözülüşüm hayattan,
Bir gün böylece gideceğim,
Tüm suçlarımın cezasını ödeyeceğim.

Şu çayın bile tadı kaçtı,
Rengi attı bardakta,
Benim yalnızlığımda olmak kolay mı,
Bir bardak çay bile olsa,kaçmalıydı.

Canbazların ipteki son hamlesi,
Ha gayret bitirelim gösteriyi,
Şu galibiyeti bizde tadalım,
O deli yalnızlıkla bile,gelip bunu kutluyalım.

12.07.2004 yazan:Vildan Demirci Altunbaş