Yalnızlık, gülüşlerin arasında çatlayan dudaktan dökülen, şarkıların arasında titreyen bir yürektir.
Yalnızlık, boş bir oda değil, dolu bir salonda kimsenin dönüp bakmadığı bir tablodur. Bir bakarsın, yüreklerin müzayedesi kurulmuş, senin kocaman kalbinse karanlık bir sandıkta unutulmuştur.
Yalnızlık, fısıltılarını bile duymayan sokaklarda ayak izlerini kaybeden bir gölgedir; ardında fırtınalar bırakarak sessizce yürür.
Yanlızlık, bir kitabın sayfaları arasında kaybolan sözcük, bir melodide derinlemesine hissedilen sızıdır.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta