Yalnızlık, bir dağın tepesindeki çınar gibi,
Rüzgarla fısıldayan yapraklarıyla.
Gökyüzüne uzanır, bulutlara dokunur,
Ama kökleri, toprağın derinliklerine bağlı.
Şehrin ışıkları uzaktan parıldarken,
Yıldızlarla dolu bir gökyüzüne bakarız.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta