Kendini kandırmak için yattığın uykudan gözyaşları içinde uyandırır hayat
Aynı çarşaf, aynı yastık, aynı yorgan
Otobüsün kaçmasına aldırış etmezsin, güne saat kaçta uyandığın umrunda değildir.
Aynı insanlar, aynı kalabalık ve aynı hüzün.
Tutunacak bir dal ararsın kendine, yaptığın her şey o an anlamsız gelir insana
Bir an dalarsın uzaklara, ruh sömüren şarkılar fısıldanır kulağına her yalnız kalışında.
Kelimeler ile sevişirsin. Hayaller silinip gider birer birer.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta