İki Kişiliktir Yalnızlık

Dünya çok kalabalık,
Ve ben sende yalnızım.
Yalnızlığım iki kişiliktir benim,
Sen ve ben.
Çok uzakta bir yer,
Kimse bilmezse eğer.
Sokaklarında sessizlik türküsü çınlayan,
Başkenti yalnızlığın.

Kalabalıklar içinde karanlıkta kayboldum.
Can kırıklarım oldu,
Gönül yaralarım.
Biraz kırıldım,
Biraz gücendim,
Vazgeçerek iyileştim.
Gurbet oldum kendime,
Çılgın girdaplarda savruldu ruhum,
Yitip gitti zaman mefhumum.
Geceleri sokaklarda,
Islık çalarak aradım yalnızlığımı,
Kah uzak kah yakın diyarlarda.
Sonra seni buldum,
Yalnızlıktan bir dünya kurdum,
İçinde özümle buluştum.

Tenhada kalmış toprak,
Ağaçta kalan son yaprak,
Okyanus ortasında bir ada,
Galata’ya göz kırpan kız kulesi,
Dinginliğin renkleri,
Issızlığın sembolleri,
En değerli şeydir yalnızlık.