Yalnızlık Şiiri - Afif Muhsin

Gözlerimin önünden geçiyor kayıtsızca izlediklerim
Bir ben miyim onları geçiyorlarken seyreden ?
Elimdeki tek şey garip ben ve naçiz dizelerim
Düşlerimde bile gördüğüm tek şey bir ben o da seyreden.

Öylece atıp duran yüreğimin gayesi neydi ki ?
Koştukça koşuyorum yine kendimi buluyorum
Hep vakitsiz gelen ölüm neden yine gelmedi ki?
İçine girdiğim her boşlukta ölüyorum ve ölmüyorum.

Zihnimin derinliklerinde bir eksiklik var
Yoksa o eksik ben miyim, bir ben mi?
Bozulmuş havayı yırtan ölü ve diri kuzgunlar
Gördüğüm bu acizane ruhlar hem ölüm hem de keder mi ?

Karıncadan hallice bir canlıyım sadece
Bir yuvam yok ki yuvasız nedir varlığım
Ruhum ise yalnız camsız bir pencere
Şu yalnızlar gemisidir, içinde bir ben kaldığım.

Söyleyin bana yalnız dağlar
Kim tanır bu adamı, bilirler mi adımı ?
Beni gören kuşlar bile hüngür hüngür ağlar
Fakat yine bilmezler beni, ne adımı ne sanımı.