Yalnızlık Şiiri - Serkan Gönültaş

Yalnızlık düşer gözlerimden
Sürgün olur hayatım
Bir köşeye çöker düşünürüm
Sensiz geçen zamanı

Sensizlik ne baş belası
Karabasan gibi çöktü üzerime
Ne sesimi duyan var ne beni gören
Düşünüyorum sadece düşünüyorum

Elimden bir şey gelmiyor
Beni üzdün bile diyemiyorum
Sadece ben kaldır demek geliyor içimden
Bana sürgün olan bu hayattan

Dağlar başıma yıkılırken
Feryadım kulaklarımda yankılanırken
Gönlüm mahşer yerine düşerken bile
Seni seviyorum dedim

Yar senin için yandım
Sevdamı senin için haykırdım
Senin için sürüldüm bu diyardan
Şimdilik bana düşen bu hayattan yalnızlık...