Yalnızlık -2 Şiiri - Vildan Altunbaş

c 2004

YALNIZLIK-2

Yeni bir yıl ve ben varım,yine bu salonda! ,
Adım yan,yana yazılacak yeni bir yalnızlıkla! ,
Gönül yalnızlığım vardı, fikir yalnızlıklarım! ,
Şimdi tüm dünya bir yerde sanki! ,ben yapayalnızım! .

Yıllar önce nasılsam öyle şimdi halim! ,
Değiştiremediğim bir yalnızlık ve bu hüzün bence zalim! ,
Kafamda dans eden biri,şu tansiyon dediklerimi! ,
Döndükçe dönüyor tıpkı kelebekler gibi! .

Duvarlardan yansıyan gençliğim! ,
Masa üstü çiçeğim, gitarım var çalmayı beceremediğim! ,
Bir akşam ayazı,pencerem ardına kadar açık! ,
Soğuk ama güzel! ,gençlik bu bende apaçık! .

Hep iyilik yapmaya çalışsam da tersini bulmaktı kaderim,
Ömrün daha ilk yarısında,hayattan usandım!
Savaşmadım uğraşmadım,gönül kırıldı! ,
Galibiyeti bir başkasına bıraktım.

Hiçbir şey beklemem artık bu hayattan! ,
Nefes aldığım kadar yaşarım,
Cebimde ki paranın varlığı kadar varlık sürerim hayatta! ,
On milyon zenginiyim,bir milyon fakiri sayarım kendimi! .

Bedava gelir bana kefen! ,
Cenazemin telaşına hiç düşmem! ,
Ve helvalar yenir ardımdan! ,
Hiç veremeyeceğim bir davet gibidir kalabalık! .

Yalnızlık! Gel otur yanıma! Bak! Sen herkesten farklısın! ,
Peşimi bırakmadın hiç! ,artık yüzyüze konuşmalısın! ,
Ama değimi ki! Sen yalnızlıksın! ,
Odanın içinde ben varım tek, sen! ! ! O kapı! Ardındasın! .

„Yalnızlığın bile beni yalnız bıraktığı gece! “
01.01.2004
yazan: Vildan Demirci Altunbaş