Yalnızlık. Şiiri - Kürşat Saral

işte yine yalnızım...

ıssız derinliklerin, engin maviliklerinde hapsolmuş yüreğim!

üşüyorum...

sensizlik pınarları, sessizce akıyor gönlümde...

tutamıyorum hayatı...

yüreğimi tarıyor hasret rüzgarları,

sarı başakları tararcasına...

yalnızlık aklıma çare mi?

hayallere dalıyorum daracık ufkumda...

uzaklara gidiyor aklım.

bensizliklerde yitiyorum!

yüreğim sessizlikle imtihanda...

boşluktan yitercesine düşüyorum gelecek hiçliğime...

yarınlarım, dünlerim gibi karanlık bugünlerimde.

hayatı yaşıyorum olumsuzluklarla ve yalnızlığımla.

yalnızlık bir ok gibi saplanmış böğrüme.

çıkartmaya korkuyorum!

ellerim titriyor, yüreğim seğiriyor...

kalem tutan ellerim ağlamaklı...

içimden taşan duygular, kalemimden kağıda dökülüyor,

döküldüğü yerde şekilleniyor...

sayfalar lekeleniyor duygularımın karmaşasıyla...

üşüyorum!

yiten hiçliğim beni sonsuz bir matem ile uğurluyor,

engin karanlıklara...

düşüyorum!

aklımdaki soruların tazyiki yüreğimi sıkıştırıyor.

korkuyorum!

yalnızlık, dünlerimden emanet!

bu günlerimden, yarınlarıma...