Yalnızlık Şiiri - Selamettin Çekiç

Bilmeyenler ne anlar
açık lambalardan, hiç kapanmayan Radyodan
neden dağınıktır oda
neden hep kapılar içe dönük

telefon sesini, kapı zilini kim duyar
kim İzler hayal perdelerini
Yalnızın kendi öyküsüdür
duvarlarda yankılanan

Şarkıların anlamını yazan da bilmez
Sabahların uzaklığını zaman da bilmez
hem Bilgesi, hem Delisidir
kendi görecesiz dünyasının

Hep geçmişinde yaşar geleceğini
duyulanlar unutulur, duyulacaklar düşünülür
hep savaşır ıssız çölünde
yener kendi ordusunu sonsuz çölünde