Kaderimde bir yazı ki aşılmaz
Çırpındıkça çırpın sonuç alınmaz
Yazı demekle teselli olunmaz
Dünyanın içinde teksin; yalnızlık
Konuşursun muhabbetler boşuna
Her söz kurşun; yara açar bağrımda
Manalı bakışlar tamda karşımda
Dünyanın içinde teksin; yalnızlık
Karşıma diksem hedef tahtası
Tam ortası tatmin etmez başkası
Yıkılıp tarihe sayfa olası
Dünyanın içinde teksin; yalnızlık
Yakında olanlar dahi uzakta
Bir çoğu var da sen yoksun tuzakta
Tedbirler alsınlar seni yazak da
Dünyanın içinde teksin; yalnızlık.
Takıldın mı nefse; daha hoş ölse
Hepsi nafile konuşup da gülse
Yaşarken mezar arzular senle
Dünyanın içinde teksin; yalnızlık.
Ancak muminler kardeştir kur’an-da
Kenetlenmek emir dahi olsada
Menfaat silahıyla tam karşıda
Dünyanın için deteksin; yalnızlık
Selam bile kürke verilir halde
Dostluk yalandan dolaşıyor dilde
Her kulun bağrını yakan közsünde
Kimseye ses etdirmiyon; yalnızlık
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta