yalnızlığına üzülme çocuk
kim gökkuşağını doldurup heybesine
bir kül denizini ormana çevirebiliyor senin gibi…
bir tek yüreği sığdırmayı bile beceremezken kimse yüreğine
kim sevebiliyor bütün insanları
senden nefret edenlere inat
yalnızlığına üzülme çocuk,
kim gülebiliyor acılarının yüzüne senin gibi
senden başka kim hayıflanıyor
hiç tanımadığı bir çocuğun aç uyumasına
kim taşı yontar gibi yontup
bir yenilmezlik anıtı inşa edebiliyor hüzünlerinden…
Eylül
2010
Kayıt Tarihi : 25.9.2010 11:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!