Ellerimde kır çiçeklerinden yapma bir taçla, uçurumlar topluyorum ardımsıra..
Siyaha çalıyor gözlerim, iklimsiz yüreklerin değişken suretlerinde.
Sancılı bir sınanmaya tabiydi yüreğim.
Köşebaşındaki büfede bıraktım çocuksu sevinçlerimi
Ardımsıra döşüyordum uçurumları geçtiğim yollara
Sahi bu kalabalık ne büyük bir yalnızlığı teşkil ediyordu böyle yüreğimde.
Cümleler dudağımda kuruyup kalıyordu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta