Yalnızlığın sükutu

Gecenin kılcal damarlarında kayıp düşlerim,
Bir aynada yankılanır suretim sükûtla.
Kıyametin eşiğinde titreyen bir harf gibi,
Islık çalar sessizliğim, çöl yalnızlığında.

İçimde bin yıllık bir çınarın gölgesi,
Dallarında serçelerin unuttuğu türküler.
Zaman, sabırla taşır izlerini,
İsmimin döküldüğü kadim defterlere.

Ey alevin içinde usulca solan suret,
Beni de götür eriyen anların koynuna.
Sesimi yitirdim yıldızların gölgesinde,
Bir yankıyım artık, unutulmuş sokaklarda.

Şimdi akşamlar, eski bir yemin gibi
Gözlerimde usulca kapanırken,
Bir kıyıya vurur yorgun suretim,
Ne gören olur, ne de duyan…