Yalnızlığın Resmi Şiiri - Lütfullah Koca

Sen, şen kahkahalar atarken şuh meclisinde,
Ben yalnızlığın resmini çiziyordum hayat tuvalinde,
Söyle... sen hiç yalnız kaldın mı kendi içinde?
Çizdiğim o resmi çizebilir misin aynı biçimde?

Okyanusda ada, çölde vahasın sen içimde,
Sensiz seni içiyorum, kalaylı kaplar içinde,
Bazen bir kadehte, bazen de bir şişede,
Yalnızlığa içiyorum, her gün başka biçimde.

Gönlümün kilidi açılsın, kopsun prangalar,
Yalnızlığın korsanları umudumu yağmalar,
Sorsam da doğruyu söylemez oldular,
Hep o resmi gösteriyor içimdeki aynalar.

Ne sefa ne de vefa görmedim sende,
Ne umut bıraktın ne takat bende,
Oturmuşum sensizliğin koyu gölgesinde,
Gözyaşlarım yanıyor yine gözlerimde.

Şarkılar hep o resmi anlatıyor sözlerinde,
Odalar dolusu yalnızlığın hepsi ezberimde,
Yanılıp da yüzüme bakarsan günün birinde,
Yalnızlığın resmini göreceksin gözlerimde.

Söyle şimdi o resmi hangi silgi silsin,
Hangi cesur kalem üzerini çizsin,
Bu resim senin eserindir bunu bilesin,
Bana çizdirdiğin o resmi, yine sen sileceksin.

15.07.2014