Yalnızlığın otobüsü Şiiri - Cevat İdin

Yalnızlığın otobüsüne bindim gidiyorum
Yabancısıyım yolların, durakları bilmiyorum
Kalabalığın içinde
Kar tanesi misali eriyorum

İlk gidişim değil belki
Belki de hep yalnızdım
İlk terk edilişim değil belki
Beklide yalnızlığımı yeni anladım

Yol boyu camlar buğulandıkça
Adını yazdım camların buğusuna
Seni unutmak istiyordum oysa
Nereye baksam seni görüyordum camda

Bir durakta inmek istiyorum
Seni unutmak için gidiyorum
Acemisiyim buraların bilmiyorum
İstesem de unutamıyorum