bak işte öfkemin resmi
akıyor duvardan aşağı ince bir sızı gibi
kadehim birden bomboş kalmış elimde
göz yaşlarım sanki…
üstü çizilmiş anılardan değil
kül rengi hayatlardan tutuluyor nefesim.
oysa hangi fırtınada ben,
böyle kuru ve solgun bir yaprak rengi
ve ölüm gibi yalnız, yapayalnızım,
bilemiyorum ki…
bu garip miladında adsızlığımın
yazılmamış taşlarda okuyorum ismimi.
Kayıt Tarihi : 16.12.2006 10:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
öylece... boşlukta serserice seyr ederken rotasız, bilinmeyen bir atmosferin karasularına gözü kapalı atlayıp sürtünmenin ısısıyla alev alıp yanmak ve en baştan yaşamak... yeniden, deniz kokulu fırtınayla...
nefes alamadım bi an, bana hiç yakışmayan bu boğuntu hissini sev(e)medim.
TÜM YORUMLAR (5)