Desem ki çok yalnızım
Desem ki üşüyorum
Ruhum donuyor
Yüreğimi bir kaybetme korkusu kaplamış
Hiçbir şey teselli etmiyor
Görüyorum, dünya ayaklarımın altından kayıp gidiyor
Hayata tutunmak adına elimde ne varsa hepsini kaybediyorum
Yüreğim bir çıkmaz sokak, sıkışıp kalmışım
Her yer karanlık ve ben nefes almakta zorlanıyorum
Hayata tutunmak adına en ufak bir şeye ihtiyacım var
Ama ben acizce yaklaşan karanlık sonu bekliyorum…
Alıp verdiğim her nefes hançer olup ciğerime batmakta
Ben böylesine çaresizce içime kanarken
Gel gör ki bağıra çağıra susmaktan başka bir şey de gelmiyor elimden
Güvendiğim ne varsa kırılıp düşerken elime
İhanetin zehriyle parçalanırken kalbim
İhanetlerine neden olarak yalnızlığımı göstermeleri
Karakterlerini gösteriyordu…
Nerede yalnız bir adam görürsem
Artık biliyordum ki
Ya yanlış bir hayatın pişmanlığının bedelini ödüyor
Ya da
Sevgisini uğurlarına cömertçe harcadığı vefasız insanlardan kaçıyor...
©
18-10-2021
Kayıt Tarihi : 18.10.2021 09:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Burhaneddin Kekeç](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/10/18/yalnizligin-nedeni.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!