On’a yarım kala Şiiri - Poyraz Özbey

Bakışsız ağaçlarda bir duraklı yollar,
Yaşamanın eline terk edilmiş saatler yığını,
Ve bekleme salonlarında kayıp yüzlerin,
Sancıyan kara parçalarında durağan silüetlerin,
Ve bir hiçte toparlanamıyor ümitlerim ...
Dağınık sokak arası hüzünlerinde kayboluyor zamanım.
Ardından gölgeler misafir geceye,
Zaman ayrılıyor sebepsiz pencereden,
Hüzün dallarındaki kopuyor bir bir yol üstü sevinmeler...
Ve sızlanan ruhun kıyısında açıyor kimsesiz bir karanfil,
Kalan yarım şişelerde boğuluyor yaşanmışlıklar,
Ve akıyor umarsızca sırrın koynunda hatıralar,
Böylece gün ağarmıyor, gece ile sevişiyor kimsesiz peronlar...