Yalnızlığın Kaptanı Şiiri - Döndü Dülger

YALNIZLIĞIN KAPTANI...
Dünyada yaşar insan mahşer yeri telaşını.
Oturduğu masada davacı pişmanlıklarıysa.
Tükenmez gözünde yaş, çeker yasını,
Yalnızlığı adım adım sürükler demler sofrasına.

İçinde hep bir hesaplaşma,
Kendiyle hep bir kavga,
Yalnızlığın hesabını öde öde bitiremez.
Acımtırak bir tat gitmez damağında.

Sesler hep bir uğultulu,
Gülmeler hep bir eğreti,
Adımlar hep bir geri,
Yalnızlık hançeri yaralar her yeni gün daha da fazla .

Keşkelerin ahı ben ne yaptımların suali,
Şimdi ki aklım olsaların vebali,
Kaybolan yılların intikamı,
Susmaz göğsünü dağlar, her nefes alışında.

Hele birde hayata geç kaldım kıvılcımı harlandıysa,
Her iç çekişte zehri sarar kalbinden ruhuna.
Dünyada yaşar insan mahşer yeri telaşını,
Yalnızlık yolculuğunda kaptanlık yapıyorsa.....