Yalnızlığın Kalbi

durmadan ağlayan
bir kalbim var
hayatın kıvrımları
ahtapot gibi
birinden kurtulsam kollarının
diğerine tutsağım
her sabah
yeni bir gün hayali kuruyorum
kabuk bağlayan yaralar gibi
suskunum
sancılarımı bilmiyor insanlar
kalbimin aşk çarpmalarını da
acılarımı
duymayanlara yabancıyım
sevgimi dağıtıyorum
donuk yüzlü kente
içimin şenlikleri
göğün kuşlarından farksız
yıkılmamı bekleyen
yalnızlık fırtınaları
esiyor da esiyor
ayrılığın hüznünden
kalbimin ağlayışları
dinmiyor..

2017/üsküdar