Yalnızlığın Hüznü Şiiri - Musab Balkanlı ...

İçimde yalnızlığın hüznünü taşırım,
Sabahın ilk ışıkları vurur solgun çehreme
Aydınlık olur mu bilinmez, karanlık bahçemin güle çalan rengi
Artık penceremde kuşlar beklemiyor
Bir tutam sevda kokarlardı onlar
Kanatlarıyla yanağıma dokunurlardı usulca
Sabahın ilk ışıkları vurur solgun çehreme

Gönlümde yalnızlığın zemheri soğuğu var
Günün ortasında seyre dalar umutlarım
Gelir mi bilinmez, kır çiçeklerinin ufka bakan gözleri
Artık bahçemde güller bitmiyor
Başını öne eğen bir dal gibiyim
Avucum dikenli bir yol
Günün ortasında seyre dalar umutlarım
Ve ben yalnızlığın ortasındayım şimdi

Akşamlarım uykuya dalar, bilinmezlik yolundayım!
Yıldızlar beni çağırıyor bak!
Yalnızlığımı da alıp göğe çıksam
Koklasam, kokun gelir mi bilmem
Ruhum inceden inceye çağlayan bir ırmak
Bedenim gözyaşıyla yıkanmış sağanak sağanak
Ve ben... Yalnızlığın tam ortasındayım şimdi!..