Yalnızlığın Ezgisi Şiiri - Berkay Baysal

Zaman; ne kadar da afilli bir serseri,
Götürdükleri içerisinde hatrımda kalan bir sen, tanrımın en muazzam eseri,
Hatrım saçlarıma karlı hediyeler verdi,
Dert desen dert değil, geçip gitmez bir yel gibi,

Her zaman duyar idim, lakin aman vermez idim
gerçekliğine,
Gözlerin gözlerime değdi ve felaketim oldu, yer oldu hayatım Attilâ İlhanın bu sözlerine,
Nazım ise kaderime has cümlelerle beni tanımladı; Sonra aramıza şehirler girdi,
Kader örmedi ağlarını bizi bir araya getirmek için,

Yıllardır gelemedim sen konusunda Velhasıl kelama,
Eremedi ruhum kokun kadar güzel bir devaya,
Deva sen değil de sensizliği taşımak ya esasında,
Bu durumda ne yapmalı insanoğlu?
8. renge sahipken, öyle renksiz, öyle sessiz kalınca gökkuşağının başucunda.