Yalnızlığın Çığlığı Şiiri - Ersin Çakmak

Ve bir yalnızlık çığlığı,
Kopar gelir geceden odama.
Süzülür geceden ay ışığı,
Bir buse koyar gider baş ucuma.

Tüm sokaklar bu çığlıkla inler.
Köşe başları korkak ve ürkek.
Bir ninnidir uykusuzluk dinler,
Bir çığlık sanki yeni doğan bebek.

Odamın duvarlarında derin yankılar,
Perdelerim havalı,çiçeklerimin rengi uçuk.
Kırılacak birazdan bütün kapılar,
Sanki şekeri alınmış ağlamaklı çocuk.

Bu yalnızlık neye benzer böyle,
Bu çığlıklar neyin çığlığı,
Benden başka duyan yok herhalde,
Ruhumda geçen mevsimin açlığı.

Odamı terketmez bu çığlık,ruhumuda,
Beni korkutur,bütün odalarıda.
Yalnızlığımın çığlığı bu,
Duyulmaz en büyük kalabalıkta.