Yalnızlığın Adamı Şiiri - Hüseyin Kefeli

Ben yalnızlıkların adamıyım
Yalan dolu bir filmin oyuncusuyum
Sen sizliğin adamı
Ve sende olamamanın acısıyla doluyum
Şimdi saat 3.04 geçiyor
Ve yalnızlığın ortasında
Tek dostum olan yağmur yağıyor
Evde miyim dışarıda mıyım belli değil
Sanki çatı yokmuş gibi
Yağmur hem gönlüme, hem de sayfama damlıyor
Islaklıktan yazılar karışıyor
Ve ben çaresizce yazıyorum yalnızlığımı
Kalbimde bomboş bir yer var
Zamanında senin doldurduğun
Tekrar orayı doldura bilir misin diye düşünüyorum
Belki de bu yüzden ağlıyorum
Ayrılışımıza yazıyorum
Senin beni bırakmana yazıyorum
Ve sahte gülmene yazıyorum
Şimdi yağmur daha da hızlanıyor
Sayfamdaki yazıları göremiyorum
Ama yinede yazıyorum
Belki bu yağmur senin için dökülen bir göz yaşı
Belki bu yağmur kalbimin boşluğunu doldurmak için yağıyor
Ama niçin yağarsa yağsın bana huzur veriyor
Saat şimdi 3.05 geçiyor
Bir ömrün acısı
Demek bir dakikaya sığıyor
Ama senin yokluğun
Bir dakikayı bir ömür yapıyor
Yağmur biraz yavaşlıyor
Çünkü güzel günlerimiz aklıma geliyor
Camlı Köşk’te çay içişimiz
Hacı Dayı’da ki lahmacun yiyişimiz
Ve seni ilk tanıdığım gün aklıma geliyor
Tabi ya ne güzel tanışmıştık seninle
İkimizde yalnızlığa giden otobüsteydik
Ağır ağır giden o otobüste
Her yer doluydu
Ancak senin yanın boştu
Tanrının işi işte
Yağmur gene hızlanmaya başladı
Artık sayfalarım sırılsıklam
Gönlüm ise perme perişan oldu
Çünkü yavaş yavaş
Ayrılışımız geliyor aklıma
Ve bu bitmeyecek yağmur
Bana bir şey fısıldıyor
Onu seviyorsun evet ben seni hala
Sensizliğin şehrinde yaşamama rağmen
Yalnızlığı koluma takıp gezmeme rağmen
Seviyorum
Ve bu son mısraları
Beni anlaman dileği ile
Sana sadece sana yazıyorum
Ölüm senle olunca tatlı be gülüm
Sensiz bir ölümün acısı
Ölümden de acı be gülüm
Artık musalla taşımı yaptırdım
Mezarlıkta yerimi ayırdım
Ve içine gireceğim saati bekliyorum
Bana sadece sevmiyorum dediğin an
Benim için saat gelmiş olacak
Buz gibi musalla taşı
Beynimi donduracak
Ama artık senin benim gözümde
Mezarlıkta yanı başımda açmış olan
Bir çiçek kadar değerin olmayacak
Ve bir gün ölürsen
Başını soğuk taşa vurunca
Seninde yanın da bir çiçek açacak
Ve sen o çiçeğin ne olduğunu
O zaman anlayacaksın
Oysa beni çoktan kaybetmiş olacaksın