Ben Belki Bugün Öleceğim Anne

Ben belki bugün öleceğim anne
Belki bu şiirimle sana veda edeceğim
Sesin uzak, nefesin, sıcaklığın uzak
Sen başka yerlerde bense hala gurbet elde
Belki bugün öleceğim anne
Belki bir daha sarılamayacağım boynuna
Sana bir daha anne diyemeyeceğim beklide anne
Anne ben belki de bugün öleceğim
Hüzün akıyor gözlerimden anne oluk oluk
Sen geliyorsun aklıma gülen gözlerin geliyor
Ve akıyor gözlerimden hüzün
Belki de bir daha göremeyeceğim gözlerini
Ben belki de bugün öleceğim anne
Bir daha o sırma saçlarına dokunamayacağım
Bir daha o sıcak nefesini hissedemeyeceğim anne
Anne ben belki bugün öleceğim
Bana bir daha yavrum değişini duyamayacağım
Başımı göğsüne yaslayıp ağlayamayacağım belki
Hıçkıra hıçkıra ağlayamayacağım belki de bugünden sonra
Ben belki de bugün öleceğim anne
Kahpe bir kurşun girecek belki de bugün beynime
Ya da hain bir el sıkacak boğazımı
Anne ben belki de bugün…
Ben belki de bugün öleceğim anne
Dışarısı soğuk, insanlar soğuk
Dünya buz kesmiş anne
Kaldırımlar tozlu, yollar çorak
Anne ben belki de bu karanlık gecenin en siyahında
Kaybetmeye mahküm olmuş insanların tam ortasında
Hiç umulmadık bir yerde, hiç umulmadık bir zaman
Belki de yarın öleceğim anne
Sana belki de son şiir okuyuşumdur bu
Sana belki de son yazışımdır bu şiir
Ben belki de yarın
Umutların söndüğü yerde öleceğim anne
Sen uzak diyarlarda, bense gurbet eldeyim
Ve gecenin bu karanlığında
Yaban ellerde, senden uzak
Seni düşünüp sana bu şiiri yazmaktayım
Ve belki de son şiirimi yazmaktayım
Çünkü ben belki de bu gün öleceğim anne
Ben belki de bugün öleceğim anne