Yalnızlığımla başbaşa bırakın beni
Kimsesiz usulca
Ben yalnızlıkla beraber gideyim bu şehirden
Beni sadece yalnızlık sever
Yalnızlığımla başbaşa
Sizsiz sokakalarda
Rahat bırakın beni ben daha önce ölmüşüm zaten
Bir de siz öldürmeyin beni
Benim acılarım bana yeter
Anlatamam belki belkide sadece yalnzlığıma anlatırım
Bir zamanlar birini sevmiştim o da beni bırakıp gitti
O an öldüm ben giden gittiği gün acıtır derler ama öle değil
Benim acım hep sürdü hiç kesilmedi
Sadece yalnız kalınca daha bir içtenim
Herkez bana deli der evet ben deliyim ama aşkın delisi
Kimse bilmez bu kadın neden hep ağlar işte şimdi biliyosunuz
Hala hareketlerinize devam edecek misiniz?
Beni rahat bırakın artık ben ve yalnızlığım işte hepsi bukadar basit
Kayıt Tarihi : 9.9.2007 21:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Ecenur12](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/09/yalnizligin-acisi-2.jpg)
gülümserken bahar çiçeklerin ,umuda iskele alabanda...
bulmuşken sevda şarkımı!!
Yarınlara Açılan Pencere
Nerden geldik, nerdeyiz biliyor musun
Yüzyıllar öncesi mi seviştik seninle
İlk tanıştığımızdan bu yana çağlar mı geçti
Nasıl şimdi bir yerlere gidiyoruz elele
Anımsıyorum gözlerini, Babilde belki
Belkısın dillere destan asma bahçelerinde
Belki de yitik bir Ege Uygarlığının
O Akdeniz mavisi sonsuz gecelerinde
Sen! En yakın olan bana, kanım gibi
Beni her gün bir kez daha doğuran kadınım
Gül behçem, ormanım, suyum, toprağım, göğüm
Sen! Dünya kurulalı beri aradığım
Yeni doğmuş bir çocuk kadar tenhayım seninle
Enginlerde kanat çırpan bir martı gibi hürüm
Durmadan bir ağaç büyüyor sevgimizden
Ta sonsuzlara dek uzuyor ömrüm
Seninle çağlar yaşadık biz, dünde değil
Zamanın ölümsüzlükle birleştiği yerdeyiz
Su gibi avuçlarımızdan akıp gidiyor günler
Doruklarında kar eksilmeyen tepelerdeyiz
Seni andıkça bir ışık vuruyor yüzüme
Yosunların yeşilinden, dalgaların köpüğünden
Denizler çekiliyor, dağlar eğiliyor ve yollar
Kısalıyor, yaşadığımız aşkın büyüklüğünden
Bu coşkun umutlar boşuna değil sevdiğim
Boşuna değil solan yaprakların bir bir yeşermesi
Bak! Bütün aydınlığıyla duruyor karşımızda
Bu günün yarınlara açılan penceresi.
Ü Y Oğuzcan .
sevgiyle
TÜM YORUMLAR (1)