Yalnızlığımla Dertleşiyorum

istasyondayım...
terkedilmiş kimsesiz bir istasyonda,
aynı benim gibi yapayalnız,
yalnızlığımla dertleşiyorum

o bile sıkıldı benden
yalnızlığımın sessizliği
kulaklarımı sağır etmeye başladı
sen gittikten sonra

onun benden başka dostu,
benim ondan başka sırdaşım yoktu

kuşların cıvıltısı cazibedar gelmiyor artık
su sesi tırmalıyor artık kulakalarıma
ne kalemim doğru düzgün yazıyor
nede kağıdım duruyor elimin altında

bir kaç manidar mısraya derdimi anlatıyorum
o da yalnızlığıma sevk ediyor tekrar beni
yalnızlıgımla dertleşiyorum
bir gözü ama bir kulağı kesik

ormanlardan çam kokusu gelmıyor artık
suya düşüyor umutlarım tepe takla
meğer kuyudaymış yusuf gibi

kurtarıcımı bekliyorum
geçmiş zamanda kalmışım
asırlar yıllar öncesindeymişim...