Yalnızlığımla dertleşiyorum

Yine yalnızlığımla dertleşirken ben
Gözümden yaşlar süzülür durmadan
Kimsesizliğim yankılanır dört duvarın arasında
Nedenler niçinler dökülür dilimden bir Nağme gibi
Kimseye anlatamadım ya şu yüreğimdekileri ben ona yanarım

Bu kadar zor olmamalı bir insanı anlayabilmek sevmek
Açık ve net olduğum halde farklı bir lisanda konuşuyorum sanki insanlarla
Kalbimin çırpınışları acıtıyor canımı, ölüyorum ben anne yüreğimin derinliklerinde
Can çekişiyorlar bu gece bütün duygularım

Gecenin koynunda kendimle cebelleşiyorum
Yüreğime laf anlatmaya çalışıyorum usulca
Hırçın dalgalar gibi vuruyor hınca hınç
Sakinleşmek istemiyor kasırgalar vuruyor
Hıncımı gözyaşlarımdan alıyorum Ağladıkça ferahlar umuduyla

Çaresizlik böyle bir şeymiş öğrendim
Tırnaklarımı geçirdim yüreğime adeta
Batırdıkça kanadı yüreğim, ağladı gözlerim
Neden kimse görmüyor içimdeki bu yalnızlığı
Çırpındıkça boğuluyorum azgın dalgalarda
Görmüyorlar ki sessizliğimi
Ruhumun canını alıyorlar adeta bu gece

Ölmek istiyorum anne yoruldum artık
Acılarla boğuşmaktan çaresiz kalmaktan
Anlaşılamamaktan çok yoruldum anne
Alsa canımı Rabbim kurtuluşum olur belki
Umut ettikçe o umutlarımı da kırdılar
Susuz bırakılan bir çiçek misali kuruttular beni anne

Duygularım hislerim paramparça bu gece
Yolumu kaybetmiş gibiyim çaresiz yine
Dört duvarla konuşurum sessizce
Korkuyorum dile gelecek duvarlar
Kimsenin anlamadığını onlar konuşacak utanmasalar
Onlar saracak yaralarımı,merhem olacaklar eminim kanayan yanlarıma