Yalnızlığımla Beslerim

YALNIZLIĞIMLA BESLERİM
Öyle yoğun oluyor ki caddeler,
Kaldırımlarına taşıyor hep yalnızlığımın.
Yoğunluğuna bakmayın,
Issızdır aslında sokaklar.
Birkaç tinerci, biraz boyacı, azıcık marjinal adam.
Diğerleri zaten görünmeyen insanlar...

Yürürken cadde boyu,
Cebimizdedir,
Bazen bir muska,
Bazen de bir muşta gibi taşıdığımız,
Yaşımızdan daha büyük görünen korkular.
Yüzümüze soğuk bircsu gibi mutluluk serper,
Sokaktaki çalgıcılar.
Yürürken benden,
Sokağa
İnce bir yalnızlık sızar.

Birsandviç gibi,
Kalabalığın ortasına
Koyarım;
Yalnızlığımla beslerim,
Acıkan kalabalığı.