Yalnızlığımla Başbaşa Şiiri - Abbas Özden

..........iyiden iyiye kararmış ortalık
Gecenin geç saatleri
Efkarlanıp dağıtmışım bir hayli
........................... - dalmışım ta derinlere-
Aniden duydum gök gürültüsünü.
Ve yapraklarda yağmur sesi
Yorulmuşa benziyor nedense.
Derinden derine
................. - yavaş yavaş
.......................... - kaybolup gidiyor parıldayan ışıklar.
Bir sessizlik
Bir özlemdir kaplıyor içimi,
Sonra tatlı tatlı esen rüzgar
Uzaklardan alıp getiriyor
...............................- yarin kokusunu
Getirip sürüyor penceremin camlarına
Ve ben,
.........- İçeride yalnızlığımla baş başa,
....................................- hep seni düşünüyorum
................................................................- bir tanem.
Bazen tutup ellerinden,
Atılıyorum o karanlık boşluğa
Bir hayli sürükleniyorum.
............................ - o tatlı rüzgarla.
Yorgun düşüp de verince baş başa
Aralayıp gönlümün kapısını
Dert yanıyorum sana.

Neler anlatıyorum neler
.................................- bir bilsen.
Sevgiden başlayıp özleme
Savaştan başlayıp barışa kadar.
İyiden,
......- güzelden,
..............- doğrudan yana ne varsa
Acıda olsa gerçekleri.
Yaşamı,
Yaşama kavgasını anlatıyorum,
Her daldan bir çiçek koparıp getiriyorum sana
Çalıyorum insanlardan habersiz
.............................................- gönüllerini.
Yığıyorum üst üste.
Bazen konuşup onların adına
Yargılıyorum onları kendi aklımca.
Bazen kan deryasına döndürüp ortalığı
Bazen de barış güvercinlerini uçuruyorum,
..................................- mutluluğa boğuyorum her yanı-
Barışın kızıllığı vurunca al yanaklarına
Seni daha çok seviyorum.
Özlemini çekiyorum yarınlar gibi,
Ta derinlerden bir of çekip
Yeniden kucak açıyorum tatlı rüzgara
Sürüklesin istiyorum beni
Estiği yöne doğru
.......................- hep ileriye.
Bırakmıyorum ellerini.......