Yalnızlığımın Dostu Sessiz Geceler

Senin sessizliğin..,
Benim duygularımla canlanır.
Benim düşlerim ise,
Senin karanlığın da aydınlanır.

Senin karanlığın..,
Duygularımın, simsiyah tuvali oluverir sanki;
Benim düşlerim ise,
Sigaramın dumanıyla, üzerin de resimlenir inan ki.

Seninle geçer en güzel dakikalarım.
Senin sessizliğinde kabarır hislerim.
Sessizce ağlarken, inci gibi dökülse de göz yaşlarım,
Kimse göremez onları..,
Senin karanlığın da saklarım.

Canlanır gözümde; sevdiklerim,
Özlem duyduklarım senin karanlığın da
İçimde büyür hıçkırıklarım,
Onu yalnızca ben duyarım senin sessizliğinde.

Efkarlanıp içkimi içerken,
Bir soluk ta almadan nefes.
Boşalan kadehimi doldururken,
Senin sessizliğinde!
Tatlı nağmedir çıkardığı ses.

Senin karanlığın,
Bembeyaz kağıt olur,güç verir kalemime..
Senin sessizliğin,
İlham olur, yalnızlığımı anlattığım şiirlerime.

Tan yeri ağarırken,
Yavaş, yavaş uzaklaşırsın benden,
Bilirim ayrılık zamanının geldiğini.
Horozlar ötüşürken,
Son kez bakarım penceremden,
Anlarım bana veda ettiğini.