Yalnızlığımda öldüm ben, çaresizliğimde boğuldum.
Bir Güneş'ti doğduğum, bir Ay'da yok oldum.
Nefesimi hissedemezsiniz gözlerinizin önünde, gerilerde durdum.
Öfkeliydim, öfkemde kavruldum.
Çattığım kaşlarımın arasında oluşan çukur kadardı benim hayatım, sonsuzluğun sonuna vuruldum.
Ben 'Son' iken nasıl 'Sonsuzluk'a aşık oldum?
Kayıt Tarihi : 2.2.2017 19:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Sude Şayan](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/02/yalnizligimda-oldum-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!